Weet Alice waar ze naar toe wil?

Peter Koelewijns liedje ’Alice,who the fuck is Alice?‘ uit 1995 diende als een grap op ’Living next door to Alice‘, een song van Smokie uit 1976. Maar die Alice bedoel ik niet. Nee, ik bedoel die van Lewis Caroll. Weet u nog? Dat mooie kinderboekje van hem uit 1865: Alice in Wonderland. Daarin vraagt Alice aan de Cheshire-kat welke weg ze zal nemen. Als Alice zegt dat ze niet weet waar ze naar toe wil, antwoordt de kat dat het dan niet uitmaakt welke weg ze neemt. Elke weg is goed.

En zo staan architecten dagelijks voor een twee-, drie- of meersprong. Technisch zijn we verantwoordelijk voor de realisatie van een product of systeem. Hierin komt een grote combinatie van subdoelen samen. Natuurlijk moet het op tijd klaar zijn en mag het niet te veel kosten. De gebruiker moet er intuïtief mee overweg kunnen. Het ontwikkelbudget kent zijn grenzen. Hoe zit het met onderhoud na ingebruikname? En het installeren in de klantomgeving, de aansluiting met de bestaande infrastructuur? De veiligheid van het product, de wetgeving, het energieverbruik, de privacy en beschikbaarheid van 24×7 zonder uitval, en ga zo maar door.

Architecten nemen haast continu beslissingen op basis van onvolledige informatie. Ze moeten dus voortdurend een weg kiezen. Dat is lastig en daarmee ook een pracht van een uitdaging. Beste Alice, pardon, architect: weet welke weg je het beste kunt kiezen! Mijn advies is een iteratieve weg langs de kwaliteitseisen. Ik zal uitleggen wat ik daarmee bedoel.