‘Waarom een humanoïde robot? Ik ben gewoon nog een kind’

Dat alles bij Stefano Stramigioli om robotica draait, blijkt alleen al uit zijn werkkamer: robotmodellen staan op tafel en kast – een ervan bouwde hij voor zijn eindexamen – en op zijn bureau ligt het blad Robotics and Automation Magazine van de IEEE, waar hij hoofdredacteur van is. Stramigioli werd twee jaar geleden benoemd tot hoogleraar Advanced Robotics aan de UT, binnen de vakgroep meet- en regeltechniek. Samen met het bedrijfsleven en de universiteit droomt hij hardop van allerhande robotonderzoek. ’Er zijn drie onderzoekslijnen die ik wil voortzetten: medische robotica, microrobotica en humanoïde robotica. Daar wil ik ook professioneel versterking op krijgen. Voor de humanoïde kant is er een vacature en voor de medische lijn komt er binnenkort ook een. Voor de microkant heb ik nog geen open plek, maar hopelijk zal dat ook veranderen.‘

Stramigioli ziet de toepassing van deze gebieden in drie termijnen: van vijf, tien en vijftien jaar. ’De medische hoek is iets voor de korte termijn, dat willen we voorzetten tot de pre-engineeringfase. De microkant is wat langere termijn, maar je ziet daar ook duidelijk producten komen in de tijdspanne van een jaar of tien. Het allerlangst is de humanoid-kant. Humanoids zullen er niet morgen zijn, maar ze komen er, daar is geen twijfel over.‘