Warning: Undefined array key "bio" in /home/techwatch/domains/test.bits-chips.nl/public_html/wp-content/plugins/wpcodebox2/src/Runner/QueryRunner.php(126) : eval()'d code on line 13
Author:
Reading time: 2 minutes
Drieënhalf jaar geleden schreef ik voor Bits&Chips een column met de titel ’Waar gaan we heen?‘ en de belofte daar na drie jaar nog eens op terug te komen. Die belofte was ik al lang weer vergeten, tot een twitteraar me er vorige maand aan herinnerde.
In de column gaf ik aan dat architecten verantwoordelijk zijn, of zouden moeten zijn, voor de kwaliteit van een systeem. Dat koppelde ik aan de droom van het oprichten van een eigen systeemarchitectenbureau, dat architectuurexpertise zou gaan leveren voor opdrachtgevers – zodat naast implementatiewerk ook architectuurwerk uitbesteed zou kunnen worden. Het uitgangspunt: een onafhankelijke architect gaat voor kwaliteit, een architect in dienst van het bedrijf zou wel eens geneigd kunnen zijn toe te geven aan de kortetermijngrillen van de organisatie om hem (of haar) heen.
Inmiddels kent iedereen natuurlijk het gerenommeerde architectenbureau Delphino Consultancy, waar 25 systeemarchitecten opdrachten uitvoeren voor bedrijven als ASML, Philips, Thales en VDL. Mijn mensen zijn veel gevraagd, graag gezien en leveren topkwaliteit. Het is nog maar de vraag hoe lang het duurt voor enkelen van hen via een headhunter door rijke concurrenten van onder mijn handen worden weggekaapt. Als ik dat kan voorkomen, en we vinden werk voor nog vijf medewerkers, dan treedt het celsplitsingsmodel van Eckart Wintzen in werking en openen we een tweede vestiging.
Helaas, zo is het niet gegaan. Enerzijds was ik mogelijk wat optimistisch; een economische crisis is niet het juiste moment om iets dergelijks op te zetten. Anderzijds was (of is) de markt er ook zonder crisis nog niet aan toe. Natuurlijk zijn architecten verantwoordelijk voor kwaliteit, maar de echte kwaliteit zit er uiteindelijk in dat systemen ook worden gebouwd volgens de norm die de architect neerzet. Dat is iets dat in de praktijk, onder tijdsdruk of door onwetendheid, nog steeds niet gebeurt. Daarbij is overigens ook niet uit te vlakken dat het kwaliteitsbewustzijn van architecten nogal eens te wensen overlaat. Ook in systeemontwikkeling zijn de Rem Koolhazen een zeldzaamheid.
Maar … er is wel iets gebeurd in de markt. Misschien komt het door de crisis of misschien was het eerder al aan de gang, dat is niet zo relevant. Feit is dat veel software- en systeemontwikkelaars, en onder hen de nodige architecten, tegenwoordig als zzp‘er (soms in samenwerkingsverbanden) aan de slag zijn gegaan. Minibureautjes, zeg maar, en het mijne is er daar een van. Zij, nee wij, worden gevraagd voor architectuuropdrachten, vaak binnen projecten, om op basis van kennis en ervaring, en vooral ook kwaliteitsbesef, een goede invulling te definiëren en de realisatie daarvan te bewaken. Nog steeds binnen de organisaties waar we vandaan komen, maar de druk die de waan van de dag oplegt, is toch minder dan bij een dienstverband.
Die slag is binnen, de slag naar grote architectenbureaus maken we misschien toch maar niet – een samenwerkingsverband van twee of drie goede mensen zou wel eens voldoende kunnen zijn.
