Systeemautisme

De saga van ’Suske en Wiske en de falende Fyra‘ is nog lang niet ten einde. We gaan een parlementaire enquête opzetten, samen nog eens lekker soebatten en elkaar via de geijkte politieke stramienen jennen. Waarschijnlijk zal op cruciale punten nooit duidelijk worden hoe het zat; met een flinke portie verhullend taalgebruik en een onsje geheugenverlies zal het allemaal wel weer loslopen. De Suskes en Wiskes die mede aan de wieg stonden van de ’hogesnelheidswaan‘ in dit kikkerlandje, waar een hogesnelheidstrein niet echt eens gas kan geven, zijn sowieso veelal niet meer echt politiek actief.

Is deze hele gang van zaken niet een uiterst pregnant voorbeeld van systeemautisme? Iedereen doet zijn ding, maar niemand kijkt naar het geheel. Als je iets wilt bereiken, moet je toch wel wat systeemkennis hebben en holistisch je doel bepalen?

Onlangs was ik op bezoek bij het distributiecentrum van Arrow in Venlo, van waaruit de beursgenoteerde elektronicaleverancier de Emea-regio bedient met vele miljoenen klantorders. Directeur Gerrit de Haas van het warehouse zette bij mijn binnenkomst direct de toon. ’Voordat je me één vraag gaat stellen, ik weet niks van weerstandjes, techniek en halfgeleiders, maar wel van dozen opslaan, mensen aansturen en processen optimaliseren.‘ Honderden verschillende performancerapporten kunnen ze daar uitdraaien. Alles draait er om het pakje met de juiste spullen op het juiste tijdstip bij de juiste persoon te krijgen. Dat is de target, en hokjesdenken is er uit den boze.