Red Dimes

Het vermaarde Delftse onderzoeksinstituut Dimes ligt overhoop. Twee jaar geleden besloot het college van bestuur dat de centrale cleanroom van Dimes de broek zelf moest gaan ophouden. In vijf jaar tijd wordt de financiering afgebouwd van vier miljoen euro per jaar naar nul. Het gat wordt gedeeltelijk opgevuld door hoogleraren te laten betalen voor labgebruik, en ten dele door nog meer de markt op te gaan met faciliteiten en expertise (Dimes verdiende al gemiddeld twee miljoen per jaar bij). Genoemde reorganisatie dient dan ook om de bedrijfsvoering voor te bereiden op deze nieuwe missie.

Het is begrijpelijk dat zoiets spanningen oplevert. Om ’industriëler‘ te kunnen opereren, probeert de leiding de cleanroom uit de handen van de onderzoekers te trekken. Die zetten vervolgens natuurlijk de hakken in het zand, bezorgd dat zij moeten gaan betalen voor een achteruitgang van faciliteiten. De reorganisatie is bovendien een katalysator gebleken, die oude tegenstellingen onder de wetenschappelijke staf heeft uitvergroot. Sommige persoonlijke verhoudingen zijn tot onder het nulpunt gedaald, wat de situatie alleen maar bemoeilijkt.

Het gaat er nu echter niet om de vuile was van Dimes buiten te hangen – dat de academische wereld een slangenkuil is, is niets nieuws. Wat telt, is dat de toekomst van Dimes wordt gewaarborgd.