Onze vriend het atoom?

In Duitsland is de kogel door de kerk. De eigenlijk al afgeschreven kerncentrales mogen nu acht tot veertien jaar langer worden ingezet dan afgesproken. Ik vind het een beetje griezelig. Of het nu oude of nieuwe kerncentrales zijn, vertrouwen doe ik ze allemaal niet. Of in ieder geval vertrouw ik het systeem ’mens en techniek‘ niet helemaal.

In Duitsland beweren ze openlijk dat de kerncentrales veilig zijn. Dat vind ik altijd een boude uitspraak. Een restrisico is er altijd en het rekenen met risico‘s is een verdomd hachelijke en nogal scenarioafhankelijke zaak. Hoe vaak hoor je niet: ’Dat had eigenlijk niet mogen gebeuren‘? Niemand weet ook wat we met het kernafval aan moeten, maar het is duidelijk dat je er verdomde lang op moet passen, honderdduizenden jaren. Dat vegen ze een beetje onder het tapijt.

De meeste centrales zijn twintig tot veertig jaar oud. Ik stel me dan voor dat er nog lekker oud materiaal in zit met sensoren en elektronica die helemaal niet meer te krijgen zijn. Natuurlijk worden in deze sector hoge eisen gesteld, maar niemand heeft eigenlijk veel ervaring met ’oude‘ hoogtechnologie in een stralingsomgeving. In ieder geval is bij oude technologie de functie vaak wat eenvoudiger te doorgronden en in de goede oude tijd werd er wat ambachtelijker gewerkt. Componenten werden niet over de hele wereld uitbesteed en ontwikkeling van technische software werd nog niet zo vaak geoffshored naar vage clubs in verre landen met veelkleurige certificaten. Dat maakt het geheel nog een beetje draaglijk, maar toch.