Nobelprijs natuurkunde voor fiberoptica en CCD

Dit jaar gaat de Nobelprijs voor natuurkunde naar de Chinees Charles Kao en de Amerikanen Willard Boyle en George Smith. De jury roemt de drie om ’hun wetenschappelijke prestaties die de basis vormen voor de huidige genetwerkte gemeenschappen‘. De prijsuitreiking is op 8 december in Stockholm.

Kao berekende in 1966 nauwkeurig hoe je licht over grote afstanden kunt verzenden via optische glasfibers. Als ze van puur glas zouden zijn, moest het mogelijk zijn om honderd kilometer te overbruggen, becijferde hij. Toentertijd haalden de fibers slechts twintig meter. Kao‘s enthousiasme inspireerde andere onderzoekers en vier jaar later lag er een ultrapure fiber. Inmiddels is de wereld gevangen in een glasvezelnetwerk.

In 1969 slaagden Boyle en Smith er bij Bell Labs in om de eerste succesvolle beeldtechnologie werkend te krijgen met een digitale sensor. Het tweetal gebruikte daarvoor een CCD (charge-coupled device). CCD‘s zijn gebaseerd op het foto-elektrisch effect waarvoor bedenker Albert Einstein in 1921 al een Nobelprijs ontving. Door het effect is het mogelijk om licht om te zetten in elektrische signalen. CCD-chips vormen het oog van veel digitale camera‘s, waardoor Boyle en Smith een revolutie teweeg hebben gebracht in de fotografie.