Nanobuistransistoren geprint zonder sorteren

Koolstofnanobuizen gelden als potentieel ingrediënt van inkten om elektronica mee te printen, maar tot nu toe werd aangenomen dat er dan ofwel een betere synthesemethode moest komen ofwel een efficiënte manier om ze te sorteren. Het is tegenwoordig namelijk niet mogelijk om buisjes van uitsluitend één geleidingstype te maken. Je krijgt altijd een mengsel van halfgeleidende en metallische geleiders. Onderzoekers van de Rice University hebben echter laten zien dat sorteren niet nodig is om werkende transistoren te printen.

De Texanen voorzagen hun bouwstenen van verschillende chemische ’vachtjes‘ die eenmaal geprint de intimiteit van het contact tussen nanobuizen bepaalde. Daarnaast bleek het aantal lagen een cruciale parameter om geleiding – halfgeleidend of juist metallisch – te sturen. De beste Fet die de onderzoekers printten, bestond uit met polyethyleenglycol (Peg) behandelde buizen voor het kanaal en gecarboxyleerde exemplaren voor de bron-, afvoer- en gate-elektrodes. Peg diende als diëlektricum.

Met een grootte van een vierkante millimeter zijn de Rice-transistoren nogal fors uitgevallen, maar het zou mogelijk moeten zijn om ze tot honderd bij honderd micron te verkleinen.