Kwaliteit en productiviteit opkrikken met mensgerichte aanpak

Het maken van software gaat zelden van een leien dakje. Producenten willen de kwaliteit van hun software-intensieve apparaten wel verhogen, maar kunnen de benodigde investering in menskracht vaak niet doen omdat hun engineers de handen al vol hebben. De meeste ontwikkeltrajecten bieden nauwelijks tijd voor bezinning. Er wordt zo druk gezaagd, dat er geen tijd is om de zaag te slijpen. Verhoging van de productiviteit van het ontwikkelteam verschaft ruimte om uit die spiraal te komen. Erik Philippus over het TOP-model, dat daarbij kan helpen.

Nu het vak van software maken is uitgegroeid tot een engineeringdiscipline, dreigt de eindgebruiker grotendeels uit het beeld te verdwijnen als direct belanghebbende. De verstokte software-engineer is niet gewend in de huid te kruipen van de eindgebruiker en heeft bovendien de neiging om op de eerste plaats zijn eigen problemen op te lossen, niet die van de eindgebruikers. De aantrekkelijke mogelijkheden van de softwaretechnologie verdringen de wensen en de beleving van de gebruikers naar het tweede plan. Deze trend heeft verregaande consequenties voor het softwareontwikkeltraject.

Door de eindgebruiker prominent in beeld te brengen als mens van vlees en bloed wordt het vak van software-engineering volwassen. Het uit het oog verliezen van de mens als invloedrijke en bepalende dimensie heeft niet alleen een negatieve invloed op het ontwikkeltraject, maar ook schadelijke gevolgen voor het eindproduct. Onvoldoende begrip van wat de opdrachtgever feitelijk voor ogen staat gecombineerd met te weinig inlevingsvermogen ten aanzien van de toekomstige gebruikers staat aan de basis van veel problemen rond ontwikkeling, invoering en gebruik van software-intensieve systemen.