Kenniseconomie+

Onlangs pleitte de Wetenschappelijke Raad voor Regeringsbeleid (WRR) voor een opener innovatiebeleid. De innovatiecapaciteit van Nederland loopt achter bij die van andere Europese landen, zo viel te lezen in het rapport ’Innovatie vernieuwd‘. Dat komt door het beleid dat de Nederlandse overheid voert. Zij financiert en subsidieert weliswaar onderwijs en onderzoek, maar prikkelt bedrijven en ondernemers in de dop nauwelijks om daar de vruchten van te plukken. Zo kan het dat Nederland mag bogen op een uitstekende wetenschappelijke output in de vorm van patenten en publicaties, maar die nauwelijks verzilvert. Eigenlijk, zo wilde de WRR maar zeggen, is technologisch Nederland net het Nederlands elftal: een veld bomvol talent, maar zelden een passende trofee.

Het adviesorgaan zou Nederland het liefst zien als ’een plaats waar andersdenkenden elkaar ontmoeten‘. Als sentiment is dit een schot in de roos. Nederland als vruchtbare bodem waar de internationale onderzoeksgemeenschap maar wat graag samenkomt om te R&D‘en, dát is pas een kenniseconomie. Nederland als één groot Imec of Holst Centre, is er een betere manier om de doelstellingen te realiseren van het in 2003 opgerichte en sindsdien zo verguisde Innovatieplatform?

Waarschijnlijk niet. Als klein landje kunnen we, hoe slim we ook zijn, niet alles zelf doen. Daarom is het verstandig om op buitenlandse inbreng in te zetten. Dat zal ook ons prestige en vestigingsklimaat veel goed doen. En, opnieuw in termen van Oranje, als er alleen Nederlandse spelers op het veld staan, wil het nog wel eens schorten aan teamwork en Begeisterung. Stel dezelfde jongens op bij een multinationale topclub en ze komen tot volle wasdom. Bovendien mag Nederland als gastheer verwachten dat een interessant deel van de opgedane kennis op eigen bodem blijft en te gelde wordt gemaakt. Daar zullen best een paar leuke bedrijfjes uitkomen, en wie weet een kleine ASML of een Tomtommetje.