Japanners synthetiseren silicium ‘dwarsverbindingen’

Door silicium ’kooitjes‘ aan elkaar te klinken, hebben onderzoekers van de Tohuku-universiteit in het Japanse Sendai korte moleculaire draadjes gefabriceerd. Ooit zouden die de lineaire verbindingsselementen kunnen vormen van een moleculaire bouwdoos die de halfgeleiderindustrie nodig heeft als het huidige paradigma van semimetallisch silicium aan het einde van zijn Latijn is.

Chipstructuren naderen steeds meer het niveau waarin individuele atomaire bindingen een factor van belang zijn. Het ligt daarom voor de hand om te kijken of traditionele top-down-benadering van IC-fabricage kan worden ingeruild voor een bottom-up-insteek, waarin de kleinste bouwsteentjes eerst worden gesynthetiseerd en vervolgens – al dan niet met hulp van buitenaf – worden geordend in elektronische structuren.

De Japanse draadjes, zogenaamde persila[n]staffanen, kunnen potentieel dienen als dergelijke bouwstenen. Een staffaan is een organische verbinding waarin vijf koolstofatomen in een kooiachtige structuur zijn gearrangeerd, de prefix persila betekent dat alle koolstofatomen zijn vervangen door silicium (silicium en koolstof vertonen vergelijkbaar chemisch gedrag) en de n geeft aan hoeveel persilastaffaan-eenheden aan zijn geklonken. De Japanners maakten n=1, 2 en 3.