Industriële eiken

De Europese Unie ziet eindelijk het licht: ze gaat veel geld stoppen in een halfgeleideranalogie van het Airbus-project. Dat is een goed idee. Als de Amerikanen in de jaren zestig net zo verstandig waren geweest, dan hadden ze met een ambitieus programma de elektronicamaakindustrie kunnen behouden door de bouw van nog snellere mainframes te stimuleren en hadden Bill Gates en Steve Jobs nooit hun krakkemikkige speelgoed kunnen introduceren. De rekenliniaalindustrie had waarschijnlijk plannen ontwikkeld voor vergrootglazen om nauwkeuriger uit te kunnen lezen en geavanceerde smeermiddelen om sneller te kunnen schuiven. Dan waren die armoedige zakjapanners er nooit gekomen. Als de Duitse overheid de kolenindustrie was blijven ondersteunen, dan hoefden we op doorreis naar Zwitserland en Oostenrijk niet tegen al die blauwe daken aan te kijken. En ook niet jaloers te zijn op hun hightech-equipment-industrie.

Waarom laten de politici zo vaak hun oren hangen naar de grote industrie met hun oudbakken strategieën? In Vlaanderen schijnt bijna zestig procent van de bedrijfssubsidies voor onderzoek en ontwikkeling te gaan naar niet meer dan tien gevestigde bedrijven. Die overigens consistent jaar in jaar uit hun Belgische activiteiten inkrimpen.

Als de politici een keer naar het mkb luisteren, is het naar een gevestigde groep, zoals de analysetoestelbouwers. Die vragen om meer fundamenteel onderzoek. Ja logisch, hoe fundamenteler het onderzoek, hoe duurder de apparaten die nodig zijn. Met aan de top de deeltjesversneller in Genève. Fantastische resultaten, maar er blijven toch nog een paar vragen over. Een groter systeem ligt al op de tekentafels.