Hightech lowtech

Vlug, noem een voorbeeld van medische technologie. Heeft u er een? Tien tegen een dat u aan een geavanceerde MRI-scanner denkt, of robots die een handje helpen bij een operatie, of het implanteren van elektrodes in het brein. Het opsporen van aandoeningen via de laatste beeldverwerkingsalgoritmes of labchipoplossingen voor snelle diagnose is ook een mogelijkheid.

Maar wat te denken van microfabricagetechnologie voor het ontwikkelen van materialen waarin nieuw bot kan groeien? Of een rolstoel die zo is geconstrueerd dat de gebruiker er achttien uur per dag comfortabel in kan zitten? Veerconstructies die kijkgatoperaties minder zwaar maken voor de chirurg? Klinkt misschien niet zo hightech, maar vergis u niet: het zijn wel degelijk onderwerpen waar een flinke dosis engineering, rekenwerk en creativiteit aan ten grondslag ligt. Niks om neerbuigend over te doen.

Nu de vergrijzing de gezondheidszorg voor grote uitdagingen plaatst, denken wij software- en elektrotechneuten al snel dat wij de boel wel even zullen technofiksen. En daarbij beschouwen we ons vakgebied als de ’enige echte hightech‘. Zo kopte EE Times onlangs (vrij vertaald) ’Betalingstermijn van zevenhonderd dagen heeft verwoestende invloed op Europese medische elektronica‘ naar aanleiding van een rapport van Eucomed, een koepelorganisatie voor medische-technologiebedrijven. Feitelijk klopte dat: Eucomed vertegenwoordigt ook elektronicabedrijven, maar vertegenwoordigt een veel bredere groep met leveranciers van bijvoorbeeld genetische tests, stents, chirurgische instrumenten. Het woord ’elektronica‘ had EE Times er zelf bij bedacht. Nu zult u wellicht aanvoeren dat dat de conclusie is van de domme media, en daarin heeft u helemaal gelijk. Het is echter tekenend voor de denkwijze die in ons vakgebied soms heerst.