Embedded software: een grijze wereld?

Al bij het begin van mijn studie wist ik: het vinden van een baan is niet zo moeilijk. Er bleek overal een tekort te zijn aan mensen die doen wat ik wil doen. Dat werd iedere keer weer bevestigd als ik een event bezocht.

Nu ik mijn master bijna heb afgerond, ben ik me steeds meer gaan oriënteren op mijn carrière. De zoektocht naar een fulltime job leek makkelijker dan voor de banen die ik eerder heb gehad; ik hoef nergens meer rekening mee te houden zoals het combineren met een studie of de bereikbaarheid met de fiets. En omdat ik zowel elektrotechniek (bachelor) als software-engineering (master) heb gestudeerd, kan ik echt alle kanten op.

Voor ik mijn master begon, wilde ik altijd ’iets met embedded systemen‘ doen. Daarvoor zat ik wel goed in Eindhoven. Maar bij mijn master in Amsterdam, buiten onze eigen Silicon Valley, kwam een verrassend beeld naar boven over embedded software en de regio Eindhoven: embedded systemen zouden wat software betreft erg ’grijs‘ zijn. Er werken weinig jonge mensen en de vernieuwingen in technieken worden vooral in de hardwareontwikkeling gestuurd. Het vervelende is dat dit beeld bij het grootste deel van mijn medestudenten leeft. De term ’ondergeschoven kindje‘ voor de software komt in gesprekken met hen met enige regelmaat voorbij.