Eiwitten zetten geheugen in elkaar

Japanse en Taiwanese onderzoekers hebben genetisch gemanipuleerde eiwitten gebruikt om nanodeeltjes op een oppervlak te ordenen. De resulterende structuur kan meer lading opslaan dan conventionele monolagen, hetgeen interessant is voor geheugentoepassingen.

De procedure die de onderzoekers in Langmuir beschrijven begon met het vullen van holle, kooivormige eiwitten met zeven tot acht nanometer grote nanodeeltjes van ijzeroxide. Deze ferritinecomplexen werden vervolgens op een siliciumoxide oppervlak gedeponeerd, waaraan ze dankzij via genetische modificatie ingebouwde ’plakkerige‘ peptides goed aan hechten. Vervolgens werd een nieuwe laag siliciumoxide opgebracht en de procedure herhaald tot het gewenste aantal lagen was bereikt. Met ozon en uv-licht werd ten slotte het organische materiaal verwijderd, resulterend in ijzeroxide nanodeeltjes in een matrix van siliciumoxide.

Na constructie van de elektroden konden de onderzoekers aantonen dat hun geheugen een ongeveer twee keer zo grote capaciteit had als een gemiddelde flashstructuur. Ook na tienduizend schrijf- en wisoperaties bleef een geheugencel gewoon zijn werk doen.