Deurknop wordt touch-interface

De R&D-tak van Walt Disney, Carnegie Mellon University en de universiteit van Tokio hebben een manier bedacht om niet alleen aanraking te detecteren, maar ook te karakteriseren. Hun methode, Touché gedoopt, kan elk geleidend oppervlak – al dan niet driedimensionaal – eenvoudig en goedkoop in een sensor worden omgedoopt, onthulden de onderzoekers op de Conference on Human Factors in Computing Systems. In een filmpje demonstreren ze onder meer hoe ene deurknop de grip kan herkennen, een tafeloppervlak de houding van iemand bepaalt en dat het systeem kan detecteren hoe ver iemand zijn hand in een bak water stopt. Ook het menselijk lichaam kan zelf als sensor worden gebruikt, zodat gebaarinterfaces mogelijk worden.

Conventionele touch-systemen gebruiken een kleine spanning over het oppervlak om aanraking te detecteren; als bijvoorbeeld een vinger in contact komt met het oppervlak, verandert de impedantie en dus de gemeten spanning. Dat gebeurt op een enkele frequentie. De Disney-methode kijkt echter naar een hele reeks frequenties: in tweehonderd stapjes wordt het frequentiedomein van 1 kHz tot 3,5 MHz afgetast en van elk stapje wordt de impedantieverandering gemeten.

Dat profiel kan gebruikt worden om de verschillende manieren van aanraken te herkennen aan de hand van eerder opgestelde referentieprofielen – uit de data kan niet direct de aard van aanraking worden herleid.