De Toon Hermans van Imec neemt afscheid

Begin jaren negentig ontving Herman Maes me om over zijn flashgeheugens te vertellen. Het was mijn eerste kennismaking met Imec. Maes was een heer. Bescheiden, fanatiek, nauwgezet. Iemand die de materie helder kon uitleggen. Hij wist de jonge journalist er dan ook van te overtuigen dat met de celtechnologie die Imec ontwikkelde de beste niet-vluchtige geheugens in de wereld te produceren waren.

In die tijd fröbelden de Nederlandse universiteiten ook naar hartenlust met microchips en halfgeleiders, maar bij Imec werkten ze aan devices met het doel om ze ook in de echte markt terug te vinden. Niet dat dat altijd goed lukte. De Leuvense flashtechnologie heeft de consument maar ten dele bereikt. Het bleek maar weer eens hoe moeilijk het is om een prachtidee te slijten aan een industrie in een productiekeurslijf en een sterke not invented here-houding. Maar het praktijkgerichte onderzoek van Maes‘ groep droeg er wel aan bij dat Imec zichtbaar werd in de grote boze halfgeleiderwereld.