De 2.0-antenne

Het is avond, rond 20:45 uur. Ik zit in de trein naar huis, na een ietwat uitgelopen pizzasessie. Omdat ik de Spits van deze morgen al twee keer heb doorgebladerd, staar ik uit het raam naar het ondertussen donkere landschap. Ook niet veel te zien. Daarom glijden mijn gedachten af, terug naar de sessie van vanavond. Er zit me iets dwars, merk ik.

Ik herinner me dat de sessie me een aantal keer deed fronsen, zelfs frustreerde. Wat was dat toch? In mijn hoofd vergelijk ik de bijeenkomst van vanmiddag met andere sessies, discussies en vergaderingen waaraan ik de afgelopen week heb deelgenomen. Ik bedenk me welke vergaderingen me hebben gemotiveerd en geënthousiasmeerd en bij welke ik een aantal keer op de smartphone mijn e-mail- en Twitter-accounts heb gecheckt. Terwijl ik de vergelijking maak, weet ik het ineens. Het was vanavond stil op mijn ingebouwde 2.0-antenne.

We zitten tegenwoordig in een overgang tussen old- en newskool. Hierbij horen buzzwords als Agile, Flow, het nieuwe werken en visueel management. Mijn ervaring is dat er medewerkers zijn die deze principes proberen te praktiseren en medewerkers die hier helemaal niet mee bezig zijn. Ik wil geen vinger wijzen en geen oordeel geven over wat goed is en wat niet, maar persoonlijk word ik erg enthousiast van de nieuwe school.