Configuratiemanagement en hergebruik: een potentieel gevaarlijke combinatie

Een eigenschap die de meeste moderne tools voor softwareconfiguratiemanagement (SCM) ondersteunen, is het zogeheten branching. Kort gezegd komt het erop neer dat je op basis van een bestaand product A een aftakking B maakt om daarop verder te ontwikkelen. Nu kun je dit natuurlijk ook doen door een kopie te maken van je bestanden en daarop verder te ontwikkelen. Het aftakken middels een tool biedt echter voordelen.

Stel, een programmeur vindt een probleem (en lost het op) in A, dan wil je natuurlijk ook dat dit probleem wordt opgelost in B. Immers, als de klant een nieuwer product koopt, wil hij niets meer te maken hebben met de oude problemen. Bij gekopieerde bestanden betekent dit dat je de oplossing nogmaals moet implementeren in product B. Binnen SCM-tooling is hier een handige techniek voor geïmplementeerd: het samenvoegen van code (mergen, zie Figuur 1). Overigens is dit samenvoegen van code niet geheel zonder risico, maar daarover later meer.