CMos en memristor geïntegreerd

De uitvinders van de memristor hebben een laag van deze schakelingen bovenop CMos gelegd en een aantal taken van de onderste circuits laten overnemen. ’In het hybride systeem zitten de dataroutering en de daarvoor benodigde schakelaars niet meer in de CMos-laag. Zodoende is er meer ruimte voor transistoren. In feite kun je de dichtheid van de CMos-circuits verhogen door ze te combineren met memristoren‘, vertelt Stanley Williams, groepsleider bij HP Labs. Williams zegt de memristor vorig jaar voor het eerst in fysieke vorm gerealiseerd te hebben, maar sommigen wijzen die claim van de hand als oude wijn in nieuwe zakken.

Het hart van een HP-memristor is een dubbellaag van titaandioxide. Wanneer er een stroom loopt, gaan bewust geïntroduceerde zuurstofvacatures migreren, waardoor de weerstand verandert als functie van de hoeveelheid stroom die in een richting heeft gelopen. Een memristor ’onthoudt‘ dus hoeveel stroom erdoor gepasseerd is – een functie waarvoor normaal gesproken meerdere componenten nodig zijn.

Geklemd tussen een crossbar van nanodraden staan memristoren in de belangstelling als mogelijke vervanger van transistoren. Dankzij de eenvoud van de architectuur kunnen memristorschakelingen veel dichter op elkaar gepakt worden dan met traditionele devices ooit mogelijk zouden zijn. Menig geheugenmaker heeft inmiddels interesse in het concept. Imec heeft er een programma voor lopen, al spreken de Leuvenaren van RRam, niet van memristoren. Tot de meer exotische gedroomde toepassingen van het vierde passieve, tweepolige element horen zelflerende computers.