Berenvel

Er zijn van die periodes in het leven van een softwarearchitect dat je zo veel nieuwe dingen tegenkomt die je moet verwerken, dat je het liefst alles uit je handen zou willen laten vallen om een berenvel aan te trekken en in een grot te gaan zitten. Zonder wielen en zonder vuur, terug naar af. Eerlijk gezegd, is dat soms best lekker: het nieuwe even laten liggen en nog eens terugkijken naar oude ideeën en wat daarvan is terechtgekomen.

Tien jaar geleden werkte ik bij Philips Research en toen leek de notie van ’systems of systems‘, dat vrijwel elk systeem een verzameling is van kleinere systemen, een belangrijke rol te gaan spelen. Als ik nu met mensen in de industrie praat, valt het me op dat er maar weinig het grotere geheel proberen te zien. Elk probleem en elke uitdaging beschouwen ze als op zichzelf staand, terwijl ze eigenlijk onderdeel zijn van een groter systeem.

Volgens een toenmalige autoriteit, Mark Maier, moeten systemen-van-systemen  voldoen aan een aantal eisen. Elk systeem dat onderdeel is van een groter systeem moet operationeel onafhankelijk zijn en onafhankelijk zijn te ontwikkelen en te beheren. Daarnaast moet het totale systeem evolutionair gebouwd (kunnen) worden en gedrag vertonen dat groter is dan de som van de delen – zogenaamd emergent behaviour. Dit soort systemen bestaat, pas geleden heb ik er met de Ooti-studenten van de TU Eindhoven nog een aantal geïdentificeerd, maar veel zijn het er niet.