Auto’s aller landen, verenigt u

De essentie van Egbert-Jan Sols betoog over de verkeer- en vervoertoekomst (De zwermauto, Bits&Chips 4, 2007) is me voor het merendeel uit het hart gegrepen. Zelfrijdende auto‘s zijn nog geen dagelijkse praktijk, maar wel mijn dagelijkse ambitie. Technisch is het mogelijk en het is zeker geen onaantrekkelijk toekomstbeeld. Helemaal als je de huidige, dagelijkse praktijk van het landelijke verkeersinfarct ziet. Maar een zwermweg die voorbereid is op communicerende zwermauto‘s zit er nog niet in.

De internationaal gedeelde mening is dat we een oplossing moeten zoeken in de richting van slimme auto‘s op slimme wegen, met intensieve communicatie tussen auto‘s onderling en tussen auto en infrastructuur. We zullen steeds meer uit handen geven en overlaten aan de interactie tussen voertuig en omgeving.

Verkeerskundigen hanteren vaak de kreet Dynamisch Verkeersmanagement (DVM). Het verkeer is een moeilijk, luguber stochastisch proces. Dat wordt me keer op keer weer duidelijk in gesprekken met verkeerskundigen. DVM heeft echter nauwelijks iets met regeltechniek te maken. In essentie is het niet meer dan een banaal beslisalgoritme. Als het te druk wordt, dan daalt de gemiddelde snelheid en schakelen we de 50- en 70-feestverlichting op de matrixborden in. Regelen heeft meestal wel iets reactiefs in zich, maar reactiever dan dit kan bijna niet. Zo goed mogelijk hollen we achter de dynamiek van het verkeer aan. Qua technische uitwerking lopen we 25 jaar achter op wat mogelijk is. En het onderliggende wegennet? Te duur met de huidige technische invulling.