Author:
René Raaijmakers is hoofdredacteur van Bits&Chips.
Reading time: 3 minutes
Het was opvallend stil tijdens de teleconferentie naar aanleiding van de kwartaalcijfers van ASM International. Kritische vragen werden niet gesteld. Het was de eerste keer dat Chuck del Prado deze presentatie en vragenronde verzorgde sinds hij op 1 maart ASMI‘s roer overnam van zijn vader.
Na drie kwartier zat het erop. In de tijd dat Arthur del Prado het vragenuurtje deed, was een uur niet genoeg. De heren analisten hadden altijd wel wat te zeuren. Waarom de verkopen tegenvielen? Wanneer de front-endactiviteiten eindelijk winstgevend zouden zijn? Hoe het nu precies zat met de relatie met Intel? Waarop Del Prado dan naar het financiële rapaille gromde.
Hoogst opvallend dat Chuck del Prado bij de kwartaalresultaten geen kritische vraag hoefde te beantwoorden. Want er is nog nooit zo veel aanleiding geweest tot uitleg en discussie. Op dit moment belagen activistische aandeelhouders ASMI met niet minder dan een paleiscoup. Daarnaast kwamen ASMI‘s front-endactiviteiten in het eerste kwartaal opnieuw in het rood met een verlies van 1,1 miljoen euro. Het huidige kwartaal belooft niet veel beters.
Op 21 mei stemmen aandeelhouders of Chuck del Prado mag aanblijven als CEO. Hedgefonds Hermes schuift Farhad Moghadam naar voren als zijn vervanger. Hermes heeft minstens de helft van de stemmen nodig. De familie Del Prado staat met 22 procent van de aandelen sterk. Wil de coup slagen, dan moet dus minstens 72 procent van de aandelen vertegenwoordigd zijn. Dat zou een uitzonderlijk hoge opkomst zijn.
Maar blijkbaar werken aandeelhouders serieus aan de machtsgreep. Zowel Hermes als Centaurus hebben hun belangen in ASMI verhoogd. Hermes doorbrak de grens van 15 procent, Centaurus heeft nu meer dan 5 procent. Opvallend: ASMI‘s koers stijgt, terwijl de cijfers teleurstellen. Dat wijst op kopende partijen. Vrienden van het zittende bestuur? Lijkt me niet. Wie steekt er nu miljoenen in een bloedende organisatie met een incompetent management? Aannemelijk is dat de belagers hun belangen verhogen. Centaurus schroomde in het verleden niet om aanzienlijke belangen te nemen in bedrijven waar het veranderingen wilde doordrukken.
Als klap op de vuurpijl sprak het invloedrijke adviesbureau Riskmetrics vorige week zijn steun uit voor het heenzenden van Chuck del Prado. Riskmetrics adviseert wereldwijd achttienhonderd institutionele aandeelhouders en oefent vaak een beslissende invloed uit op aandeelhoudersvergaderingen.
Nadat Fursa begin dit jaar met ideeën was gekomen om de prestaties te verhogen, bracht ASMI eind april zelf ook plannen naar buiten. Het Bilthovense bedrijf stopt met de activiteiten in rapid thermal processing, een markt waarin Applied Materials en Mattson met 80 en 15 procent marktaandelen de dienst uitmaken. Met andere ingrepen moet dat uiteindelijk tot een verbetering van de winstmarge leiden van 11 tot 13 procent. Iets minder ambitieus, maar wellicht realistischer dan de plannen van Fursa.
De druk van activistische aandeelhouders heeft er in ieder geval voor gezorgd dat ASMI ingrijpt om de boel op orde te brengen. Net als zijn vader had Chuck del Prado tijdens de presentatie van de kwartaalcijfers de mond vol van een betere toekomst. Het woord ’ambitie‘ liet hij in bijna elke zin vallen. Het gaat in deze business echter niet om ambitie, maar om prestatie.
Dat Chuck del Prado de hegemonie van zijn vader kon voortzetten, liet al zien dat het bestuur van ASMI zijn oren laat hangen naar de man die het bedrijf oprichtte, maar de kansen liet liggen om het echt groot te maken. Bartjens – het dagelijkse commentaar van het Financieele Dagblad – schreef veelbetekenend over ’de houdgreep … waarmee de familie Del Prado het bedrijf in bedwang heeft‘. Feit is dat ASM International al decennialang matig tot slecht presteert. Het management legt dan wel verantwoording af over alle missers die zijn gemaakt, maar het zou goed zijn als het daar eindelijk eens zijn conclusies aan verbindt.
